Kan ik mijn redding verliezen?

Deze blog is geschreven door onze goede vriend Brad Scott van Wildbranch Ministry (www.wildbranch.org/teachings/lessons/lesson74.html).
Kan ik mijn redding verliezen?

Deze vraag wordt bijna overal waar ik naar toe ga, aan mij gesteld. Vaak in een privégesprek nadat ik ergens heb gesproken. Deze kwestie komt vaak aan bod in een rijtje soortgelijke vragen. Mensen willen een antwoord, maar eigenlijk begeven ze zich in een wespennest. Mensen die ervan overtuigd zijn dat er een ‘correct’ antwoord is op die vraag, zijn over het algemeen alleen maar op zoek naar munitie voor hun visie. Ik probeer het antwoord niet te vermijden, maar stel de tegenvraag of er in de Bijbel een dergelijke vraag wordt besproken of onderwezen, of dat deze vraag ons eigenlijk afleidt van de zaken die er echt toe doen.

Ik denk dat een juist antwoord op deze vraag ligt in de definitie die iemand heeft van ‘redding’. Dat onderwerp heb ik meerdere keren behandeld in studies die op mijn website zijn te vinden, dus ik ga er nu niet diep op in. Maar het is toch goed om erover na te denken, omdat de definitie die je hebt van ‘redding’ onmiddellijke gevolgen heeft voor de kwestie.

De meeste keren dat het woord wordt gebruikt, staat het in de context van fysieke redding, we gaan niet uitgebreid langs de Bijbelgedeelten die dat vermelden, ook al worden de argumenten voor en tegen het verliezen van je redding ten onrechte op deze Bijbelteksten gebaseerd. Wij behandelen de kwestie van redding in relatie tot ‘wedergeboorte’, of redding van de straf voor onze zonde, namelijk de dood. De mensen die geloven dat je gered kunt zijn, om daarna die redding te verliezen, hanteren een lijst met Bijbelteksten om dat te bewijzen om daarmee hun visie te ondersteunen. We noemen er een aantal:

Hebreeën/Ivriem 6:4-6
Want het is onmogelijk om hen die eens verlicht zijn geweest, die de hemelse gave geproefd hebben en deelgenoot zijn geworden van de Heilige Geest, en die het goede Woord van God geproefd hebben en de krachten van de komende wereld, en die daarna afvallig worden, weer opnieuw tot bekering te brengen, omdat zij voor zichzelf de Zoon van God opnieuw kruisigen en openlijk te schande maken.

Hebreeën/Ivriem 10:26
Want als wij willens en wetens zondigen, nadat wij de kennis van de waarheid ontvangen hebben, blijft er geen slachtoffer voor de zonden meer over.

2 Petrus/2 Kefa 2:20-22
Want als zij de besmettingen van de wereld ontvlucht zijn door de kennis van de Heere en Messias Jesjoea de Messias, maar daarin opnieuw verwikkeld raken en daardoor overwonnen worden, dan is voor hen het laatste erger geworden dan het eerste. Het zou immers beter voor hen geweest zijn dat zij de weg van de gerechtigheid niet gekend hadden, dan dat zij, nadat zij die hebben leren kennen, zich weer afkeren van het heilige gebod dat hun overgeleverd was. Maar hun is overkomen wat een waar spreekwoord zegt: De hond is teruggekeerd naar zijn eigen uitbraaksel en de gewassen zeug naar het rondwentelen in de modder.

Mensen die geloven dat ze hun redding niet kunnen verliezen, hebben ook een arsenaal aan Bijbelteksten om dat te bewijzen. We noemen er een aantal;

Efeze 1:13
In Hem bent ook u, nadat u het Woord van de waarheid, namelijk het Evangelie van uw redding, gehoord hebt; in Hem bent u ook, toen u tot geloof kwam, verzegeld met de Heilige Geest van de belofte,

Johannes/Jochanan 5:24
Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie Mijn woord hoort en Hem gelooft Die Mij gezonden heeft, die heeft EEUWIG leven en komt niet in de verdoemenis, maar is uit de dood overgegaan in het leven.

Hebreeën/Ivriem 7:25
Daarom kan Hij ook volkomen zalig maken wie door Hem tot God gaan, omdat Hij altijd leeft om voor hen te pleiten.

Ik weet dat ik nu zal worden overspoeld met e-mails waarin ‘betere’ bewijsteksten voor de afzonderlijke visies worden aangedragen. Maar ik ken de meeste daarvan wel. Ik ben opgegroeid in de ‘kerk’ en ik heb veel visies gelezen en horen verdedigen over deze kwestie, te meer reden voor mij om mijn eigen standpunt in te nemen. Ik stel dan de volgende vraag: staan die verzen op hun specifieke plaats om daarmee te onderwijzen of iemand zijn redding al dan niet kan verliezen? Als deze kwestie door de schrijvers van de Bijbel zou worden behandeld, dan kan ik je verzekeren dat er voor beide posities wel wat te zeggen is, en dat de kwestie NOOIT zal worden opgelost. Maar dwingt de Bijbel ons op enige manier om deze kwestie op te lossen? Ik denk van niet.

De kwestie van het kunnen verliezen van de redding heeft te maken met het vasthouden aan westerse theologie, waarin het er vaak om gaat dat die theologie zichzelf verdedigt in plaats van dat de waarheid wordt gezocht. Het antwoord op deze religieuze opiniepeiling is de lakmoesproef of iemand al dan niet de juiste theologie aanhangt. Ik stel je twee eenvoudige vragen. Als ik werkelijk wedergeboren BEN en ik geloof dat ik dat geloof kan verliezen, hoe is mijn antwoord dan van invloed op het feit dat ik wedergeboren ben? Als het antwoord op die vraag niet het middel is waardoor ik werd ‘gered’, hoe kan een bevestigend antwoord mij dan ‘ongered’ maken? Aan de andere kant, als ik NIET echt wedergeboren ben, verandert mijn geloof dat ik eens gered, altijd gered ben, dan iets aan het feit dat ik niet gered ben? We komen nu in de buurt van mijn visie, voor wat die waard is.

In het derde hoofdstuk van het evangelie van Johannes /Jochanan, heeft Jesjoea een gesprekje met Nicodemus. In dat tekstgedeelte worden we geconfronteerd met de kwestie ‘opnieuw geboren’ worden. De Messias doet daar iets wat kenmerkend is voor Zijn cultuur. Hij gebruikt een aardse, fysieke realiteit om te onderwijzen over een hemelse, geestelijke realiteit. Hij vergelijkt de geestelijke geboorte met een aardse geboorte. Vervolgens beschuldigt Hij Nicodemus ervan dat hij probeert om geestelijke dingen te begrijpen, zonder dat hij de aardse werkelijkheid begrijpt. We moeten de volgende vraag stellen: Ben ik werkelijk een kind van Elohiem?

Als iemand in het vlees wordt geboren, dan betreedt hij de wereld zonder daar zelf iets voor te hebben gedaan. Maar de fysieke geboorte heeft wel degelijk plaatsgevonden. De realiteit van deze geboorte komt tot uiting door het feit dat het kind mens IS. Het kind zal, in het begin wat onhandig, proberen uit te vinden hoe het zich moet gedragen, als mens. Er zullen verschillende uitingen zijn, maar het gedrag zal menselijk gedrag zijn. Het kind kan er niet voor kiezen om een dolfijn, een duif, een bloem of een schoen te zijn. Hij is mens en zal van nature op zoek gaan naar dingen die bij menselijk gedrag horen, hoe gevarieerd dat ook mag zijn. De realiteit van de ‘hemelse’ geboorte wordt vergeleken met de fysieke geboorte.

Als iemand echt opnieuw geboren is, een onvergankelijk zaad, dan zal dit kind van God ernaar streven om zich te gedragen als een kind van God. Zijn gedrag wordt bepaald en geleid door de bron van zijn geboorte, op vergelijkbare wijze als het uiterlijk en het gedrag van aardse kinderen wordt bepaald en geleid door de genetische bagage en opvoeding die hij van zijn ouders krijgt. Vanuit mijn perspectief is het zo dat als ik iemand, die belijdt dat hij een kind van Elohiem is, zich voortdurend zie gedragen op een manier die niet in lijn is met de wegen van de Schepper, ik logisch gezien twee opties heb. Of de persoon is niet op de hoogte van de wegen van de God van Israël, of de persoon doet alleen maar alsof hij een kind is terwijl hij het Woord van Elohiem niet daadwerkelijk heeft ontvangen.

Binnen alle mogelijkheden die er zijn, is het echter niet heel herkenbaar, niet omdat de vergelijking die Jesjoea maakt faalt, maar omdat Jesjoea betrouwbare voorbeelden gebruikt, en onze wereld is vervuld van bedrog en tegenstrijdheiden. In de vergelijking die Nicodemus wordt voorgelegd is de uitleg van de uitdrukking ‘opnieuw geboren zijn’ herkenbaar omdat onze eerste geboorte feitelijk heeft plaatsgevonden. Maar in onze wereld zeggen mensen het een, terwijl ze het ander doen. Het is lastig om vader, moeder en familierelaties te gebruiken om geestelijke relaties te beschrijven omdat onze cultuur van onzeker ouderschap is gevuld met gebroken gezinnen, geweld, mishandeling, verlating en kinderen die 3 of 4 paar stiefmoeders en stiefvaders hebben.

Hier laat ik het even bij, en geef mijn standpunt over de kwestie. Ik heb dit onderwerp uitgebreid bestudeerd, niet alleen in de Bijbel, maar ook in Rabbijnse literatuur. Je leest niet over Joodse mensen die met elkaar discussiëren of ze hun redding al dan niet kunnen verliezen. In de Rabbijnse literatuur was het onderwerp altijd ‘hoe’ ze hun Schepper konden behagen. Ik geloof, dat als iemand de Messias - het levende zaad en woord van JHWH - ECHT heeft ontvangen in zijn of haar leven, de realiteit daarvan automatisch wordt gezien doordat hij Zijn geboden gehoorzaamt en Zijn wegen volgt. Ik geloof dat de Bijbel ons dat wil laten zien. We moeten onszelf onderzoeken of we ‘in het geloof’ zijn, of niet.

We bevinden ons allemaal op verschillende niveaus van groei en ontwikkeling, dat is de betekenis van de vierde grondsoort die honderd, zestig en dertigvoudig voortbrengt. Ik geloof dat een belijdend gelovige óf duidelijk de werken van zijn vader voorbrengt, óf de wegen van zijn vader nog niet heeft geleerd óf zichzelf en anderen voor de gek houdt. Ik zie in de Bijbel geen vierde optie dat iemand zijn redding kan ‘verliezen’. Redding begint met een geboorte, een geschenk van JHWH en niet door werken, net zoals een natuurlijke geboorte. Een ware geboorte wordt gevolgd door een natuurlijk, ingelegd (zaad) verlangen om net zo te zijn als degene die je op de wereld heeft gezet. De vraag of je dat kunt verliezen of juist nooit kunt kwijtraken is op zijn minst irrelevant en in het ergste geval afschuwelijk. De enorme hoeveelheid tijd die aan dit onnozele onderwerp wordt besteed is niets meer dan een slechte poging om onze aandacht af te leiden naar intellectueel geneuzel, weg van het ´doen´ wat rechtvaardig en heilig is. Het ware kind van JHWH is van nature geïnteresseerd in het behagen van zijn vader en het doen van de dingen die zijn vader eer brengen.

Mattheus/ Mattitjahoe 5:16
Laat uw licht zo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken zien en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.

2 Timotheüs 2:19
Toch blijft het vaste fundament van Elohiem staan, met dit zegel: JHWH kent wie van Hem zijn, en: Ieder die de Naam van Messias noemt, moet zich ver houden van de ongerechtigheid.

1 Petrus/1 Kefa 1:14-16
Word als gehoorzame kinderen niet gelijkvormig aan de begeerten die er vroeger in de tijd van uw onwetendheid waren. Maar zoals Hij Die u geroepen heeft, heilig is, word zo ook zelf heilig in heel uw levenswandel, want er staat geschreven: Wees heilig, want Ik ben heilig.

1 Petrus/1 Kefa 2:1-2
Leg dan af alle slechtheid, alle bedrog, huichelarij, afgunst en alle kwaadsprekerij. En verlang vurig, als pasgeboren kinderen, naar de zuivere melk van het Woord, opdat u daardoor mag opgroeien,
 
Efeze 2:8-10
Want uit genade bent u zalig geworden, door het geloof, en dat niet uit u, het is de gave van Elohiem; niet uit werken, opdat niemand zou roemen. Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Messias Jesjoea om goede werken te doen, die Elohiem van tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen.

Of het nu in het fysieke is of in het geestelijke, een wettig kind heeft het zaad van zijn vader en brengt de vruchten van dat zaad voort. Dit is al vanaf het begin zo geweest, en zal ook in het eind zo zijn.

Openbaring/Hitgaloet 12:17
En de draak werd boos op de vrouw, en ging heen om oorlog te voeren tegen de overigen van haar nageslacht, die de geboden van Elohiem in acht nemen en het getuigenis van Messias Jesjoea hebben.

Sjalom Alechem!